چه مجلس دعا روم، چه مجلس بکا روم
اگر بدون اذن صاحبم روم، خطا روم
منی که کل عزتم به دست های مهدی است
ضرورت است محضرش، بدون ادعا روم
تمام هستی ام تعلّقِ به اوست والسلام
مرا به دیگران حواله ام دهد، کجا روم؟
خدا کند که مثل ابتدای خلقتم فقط
محب اهل بیت باشم و به آن سرا روم
همیشه از بساط روضه‌خانه خیر دیده ام
ازین محیط خیمه و حسینیه چرا روم؟
دلم شکسته و دوا به درد من نمی خورد
طبیب گفته زودتر به مشهد الرضا روم
دعای من که حبس شد، به آسمان نمی رسد
مگر رضا دعا کند مرا، به کربلا روم
فدای غربتش شوم که روی خاک ناله زد:
به سوی حجره ام خدا توان بده مرا روم
چقدر خورده ام زمین میان راه حجره ام
به خانه با تنی که شد به درد مبتلا روم
حصیر خانه را به چشم خیس جمع می کنم
به یاد روضه ی حسین، محضر خدا روم
محمد جواد شیرازی
