تا سهم توست بر سر نی آیه خوان شدن

تا سهم توست بر سرِ نی، آیه‌خوان شدن
سهم من است پای غمت نیمه‌جان شدن 

کرده روان، به یاد لبت گریه‌ی مرا
ای تشنه‌کام، خیره به آب روان شدن 

دارد مرا قدم به قدم آب می کند
هم کاروانِ خولی و شمر و سنان شدن 

زینب کجا و محمل عریان کجا حسین؟!
سخت است شام و کوفه چنین میهمان شدن 

شب هست و ماه هست، ابالفضل من کجاست؟!
وای از غریبی و غم بی پاسبان شدن 

یاد نگین خاتم و آن وضع غارتش
زجر‌آور است خیره سوی ساربان شدن 

من دختر جلیله‌ی دربار عصمتم
حقم نبود مضحکه‌ی این و آن شدن 

این خونِ سر که حک شده بر چوب محملم
باشد به یادگار، به خاطر‌نشان شدن 

کرده نمازهای مرا مثل مادرم
از ضربِ کعبِ نیزه چنین قدکمان شدن 

آغوش من که بود، تنور ازچه رفته‌ای؟!
رسمش نبود این‌همه نامهربان شدن

محمد جواد شیرازی