بساط هلهله در قتلگاه برپا شد

دانلود صوت شعر با نوای حاج آقا منصور ارضی، شب پنجم محرم ۱۴۰۱

بساط هلهله در قتلگاه برپا شد
به دور جسم عمویم چقدر غوغا شد
به نیزه تکیه زد و بی سپاه و تنها شد
در آن محاصره، مشغول ذکر و نجوا شد

صدای ناله و آهش به گوش آمده بود
سرش شکسته و خونم به جوش آمده بود

دویدم از سوی عمه به سمت قربانگاه
صدا زدم فأنا ابن الحسن به گریه و آه
به اشتیاقِ شهادت، مسیر شد کوتاه
چه خورد بر نظرم؟! لااله الا الله

کسی عموی مرا داشت با حسد می زد
حرامزاده به بال و پرش لگد می زد

شدیم تشنه و بی حال از حرارت جنگ
محاصره شده و عرصه بود تنگاتنگ
زدند ضربه به پیشانی ام چنان با سنگ...
که شد تمام رخم چون حسین خونین رنگ

صدای یا حسنم تا رسید بر گوشش
مرا کشید عمو در میان آغوشش

به فکر رأس عمو بود خولی بی درد
وضو گرفت در این راه، اشعث نامرد
صدای قهقهه ی شمر را چه باید کرد؟!
هر آنچه داد کشیدم نداشت دستاورد

شدم سپر به امامی غریب، با سر و جان
به ضربه ای پر من شد به پوست آویزان

اگر بناست کسی بشکند سبویم را
بگو به حرمله آورده ام گلویم را
بگو مرا بزند، ول کند عمویم را
خرید پیش پدر عِزّ و آبرویم را...

همین سری که جدا از تنم شد و افتاد
به خونِ ریخته ام خون یار قیمت داد

رسید قاتل بی رحم و مست بعد از من
به چکمه آمد و حرمت شکست بعد از من
به روی سینه ی مولا نشست بعد از من
گرفت گیسوی او را به دست بعد از من

عزیز فاطمه را دید گشته بی حربه
زد از قفا به گلویش دوازده ضربه

محمد جواد شیرازی

گرچه تنهاست عموجان و سراپا خشمم

دانلود صوت شعر با نوای حاج آقا منصور ارضی شب پنجم محرم ۹۹_ مسجد ارک

گرچه تنهاست عمو جان و سراپا خشمم
عمه جان، هرچه بگویی تو به روی چشمم

به شهیدان حرم، دلهره دارم نرسم
دست من را تو گرفتی که به یارم نرسم؟!

ای که عزت همه اش در نظر رحمت توست
آن چه خیر است برایم به خدا حکمت توست

خودت ای عمه ی سادات بگو تا چه کنم؟!
بغض پنهان شده در بین گلو را چه کنم؟!

عمویم روی تراب است، به خود می پیچد
جگرش تشنه ی آب است، به خود می پیچد

بنشینم ز تنش پیرهنش را بدرند
رمق آخر مانده به تنش را ببرند

گرگ ها دور تن محتضرش ریخته اند
چند تایی ته گودال، سرش ریخته اند

آه... عمامه ی جدش ز سرش افتاده
شمر با خنجر کندش شده است آماده

به پرستوی زمینگیر و اسیر اذن بده
دست خود را کمی آرام بگیر اذن بده

من نمردم که کسی سنگ به سویش بزند
نانجیبی برسد، دست به مویش بزند

منم عبدالله و مجنون اباعبدالله
قتلگه پر شده از خون اباعبدالله

حرمله، شمر، سنان، خولی و اخنس، همه را
دور سازم، برهانم پسر فاطمه را

دست خود را جلوی تیغ سپر می سازم
سر خود را به فدای سر او می بازم

عمه جان، تاب ندارم که بمانم دیگر
می زنم مثل ابالفضل به قلب لشگر

جد من، شیر اُحد، حیدر خیبر شکن است
ذکر طوفانی من ذکر أنا ابن الحسن است

رفتم و در دل گودال دلیری کردم
بین روبه صفتان یک تنه شیری کردم

تا که خنجر نخورد بر بدن ثارالله
قطع شد دست من و ناله زدم وا اماه

ایستادم به روی پنجه، روی پاهایم
حرمله دوخت تنم را به تن مولایم

نام بابا حسنم بین گلو... جان دادم
چه یتیمانه روی پای عمو جان دادم

آه عمه بنگر، روضه چه مبسوط شده
خون من با پسر فاطمه مخلوط شده

محمد جواد شیرازی

نوشته به روی نگینم حسین

دانلود صوت شعر با نوای حاج حسین سازور

نوشته به روی نگینم حسین

شد از کودکی کل دینم حسین

نمازم حسن شد، یقینم حسین

تجلیِ خُلد برینم حسین

 

از آن کودکی عبد این درگهم

من عبدالحسینم که عبداللهم

 

حسین است رازِ سرآغاز ما

جز او نیست در دیده ی باز ما

جنون، وقتِ رزم است اعجاز ما

به سن نیست معیارِ پرواز ما

 

مگر یادتان رفته بابای من؟!

بیایید سویم، أنا بنُ الحسن

 

بمانم چرا؟! عمه مانع نشو

عمو شد فدا، عمه مانع نشو

نکن پا به پا، عمه مانع نشو

مرا کن رها، عمه مانع نشو

 

نمردم که رفته تنش زیر پا

عموی مرا می زند بی حیا؟!

 

دلم سوخت تا دیدم ابروش را...

پُر از خون و خاکی سر و روش را

به دست کسی تاب گیسوش را

سرِ نیزه ی بین پهلوش را...

 

چه سازم، که کمتر اذیت شود؟!

عمویم ازین درد، راحت شود

 

نمردم که پاکوبِ مرکب شود

دلیلِ غم عمه زینب شود

تنش زیر پا نامرتب شود

لباسش نماند، مُعذّب شود

 

بمیرم که تشنه شده، سوخته

نگاهش به سمت حرم دوخته

 

اگر باورم انگِ تکفیر خورد

سرم سنگ از کوفیان، سیر خورد

اگر بازویم زخم شمشیر خورد

به صحن دلم، تیزی تیر خورد

 

فدای دل مضطر عمه ام

فدای دو چشم تر عمه ام

 

شدم ذبح راه ولا، تشنه کام

سلامٌ علی اهلِ بیت الکرام

رسیدم پدرجان حسن السلام

بده بر منِ سوخته، التیام

 

یتیمت رسیده که نازش کنی

در آغوش خود سرفرازش کنی

محمد جواد شیرازی