سر که از عشق علی دیوانه شد

سر که از عشق علی دیوانه شد ، سر می شود
دل که از غیر علی بیگانه شد ، زر می شود

هوش از سر می رود با دیدن ایوان او
در شب میلاد ایوانش چه محشر می شود

من مرید قنبرم خاک کف پای علی
نوکر درگاه او بر خلق رهبر می شود

خالق من اذن داده خلق دست او شوم
هر کسی خلق علی شد عبد داور می شود

از اضافات گل او خلق گشته شیعه اش
پس میان هر دو عالم شیعه سرور می شود

تا که چشمم خورد بر طور نجف آدم شدم
کیمیا این است با او پست ، برتر می شود

در شب معراج سهم او معین بوده است
گر چه سیبش روزی و سهم پیمبر می شود

او طهور است و طهارت بی علی ناممکن است
بی ولای او تمام دهر کافر می شود

کاش می شد در شب میلاد بودم در نجف
سائلش باشم میان صحن بهتر می شود

حاج مجتبی قاسمی