نفس آلوده بد عذابم کرد

نفسِ آلوده، بد عذابم کرد
محضرت از خجالت آبم کرد

پدر مهربان، پشیمانم
کثرت معصیت، خرابم کرد

حائلِ بین مان، خودم بودم
خودپسندی چنین حجابم کرد

چاهِ تاریکِ غفلت از یادت
دور از فیض آفتابم کرد

ذره ای خوار و بی بها بودم
نظرِ رحمتت، حسابم کرد

نَفَس فاطمیِ نیمه شبت
خارج از بین منجلابم کرد

ای فدایت که رزق واسعه ات
ریزه خوار ابوترابم کرد

در نجف، دیدن ضریح علی
عوضم کرد و دُر نابم کرد

بوسه بر خوشه های انگورش
بی نیاز از مِی و شرابم کرد

عرفه کاش بین صحن حسین
گویم ارباب، انتخابم کرد

یاد إبن الرضا و تشنگی اش
زار و گریانِ آن جنابم کرد

ناله زد: هر چقدر گفتم آب
همسر بی وفا جوابم کرد

عطش بی حساب، گریان بر
حنجر کودک ربابم کرد

محمد جواد شیرازی