یادته از اُحد اومده بودم
پُر بود از زخم، تموم وجودم
سر و روم رو دیدی غرقِ خون بودش
تازه اول عروسیمون بودش
میدیدی روی تنم سرتا پا زخم
دیدی روی بدنم نودتا زخم
دونه دونه زخمامو دوا زدی
باز منو پسر عمو صدا زدی
با دعات کار علی نخورد گره
خندیدی دردِ تنم یادم بره
قول دادم بهت تلافی بکنم
دور بسترت توافی بکنم
تو که گفتی بی علی نمی تونی
چرا روتو از علی می پوشونی
این همه حرف نزدن برا چیه؟!
بغضای زهرای من برا چیه؟!
پهلوتو تکون میدی تیر میکشه!
زخم سینه ات آهِ شبگیر می کشه!
اشکِ ریخته روی دامنت چیه؟!
جریانِ گل های پیرهنت چیه؟!
غصه های ما تمومی نداره
سرتو بستی چرا باز دوباره؟!
زینبت میون تب میگه بمون
اگه میشه دو سه شب دیگه بمون
چی دیده که فضه ناامید شده؟!
دیدی موی حسنت سفید شده؟!
خوب شو تا خونه رو زیر و رو کنیم
خونِ رو دیوارو شست و شو کنیم
تو فقط گریه نکن جونِ علی
بعد تو زنده نمیمونه علی
جواب منو با این سکوت نده
به کسی سفارش تابوت نده
مرگو تو سجده هات آروزو نکن
اینقد این بقچه رو زیر و رو نکن
بیشتر از سه تا کفن جور نمیشه
برا کربلا کفن جور نمیشه
قسمت اینه پسرت تشنه باشه
زیر کوه نیزه و دشنه باشه
قسمت اینه سرشو جدا کنن
دور قتلگه سر و صدا کنن
قسمت اینه زیر و رو بشه تنش
قسمت اینه تو حصیر بپیچنش
قسمت اینه بمونه رو خاک داغ
زینبم بمونه و غم فراق
محمد جواد شیرازی
