ریش و لباس و نام ولایت وسیله شد
تا شهر ما اسیر خدایان حیله شد
وقتی ملاک رأی فقط شهوت است و بس
حیرت نکن که شهر، شبیه طویله شد
باید گرفت شام غریبان عشق را
روزی که ذکر نام شهیدان رذیله شد
نام شهید حذف نشد دوستان ولی
افشا حرام لقمگی این قبیله شد
محمد جواد شیرازی
تقدیم به همه ی مادران شهدا علی الخصوص مادران شهدای گمنام:
ما چه می فهمیم غم را، داغ را، دل بی قراری را
یا که شب های پر از دلگیری و چشم انتظاری را
ما چه می فهمیم سوز و سردی فصل زمستان را
بغض مانده در دل پاییزی و چشم بهاری را
ما چه می فهمیم حال مادری که از شهید خود
بین دستانش گرفته قاب عکسی یادگاری را
دلبری رفت و دو چشم مادری با رفتنش خون شد
ما چه می فهمیم حال آن که گم کرده نگاری را
پیرزن حق دارد این گونه بگردد بین هر کوچه
دلبرش نگذاشت باقی از خودش وقتی مزاری را
محمد جواد شیرازی
