بده بر محبان کاظم بشارت
بده بر محبان کاظم بشارت
که خیر تمام است در این ولادت
سلام خداوند بر نجمه خاتون
بر آن بانوی طاهر و با فضیلت
رسیده امامی که با نوکری اش
شدم صاحب عزت و با اصالت
علی بن موسی الرضا المرتضی را
چنان دوست دارم، ندارد نهایت
کم از بچه آهوی وحشی صحراست
کسی که نفهمیده اوصاف حضرت
عذاب است پایان هر روسیاهی
که بر ساحتش کرده باشد اهانت
اهانت کننده بر او در سقوط است
کم از عنکبوت است و از قوم لوط است
***
گدایم گدای علی بن موسی
وجودم فدای علی بن موسی
نگین چیست در این جهان و قیامت؟
به سینه ولای علی بن موسی
هوای مرا از همان کودکی داشت
فدای وفای علی بن موسی
شده سالیانی است چون والدینم
دلم مبتلای علی بن موسی
در ایران به لطف خدا سربلندیم
به زیر لوای علی بن موسی
فقط از عنایات معصومه بوده
شدم خاک پای علی بن موسی
هر آنچه که شأن و مدارج گرفتیم
از اولاد باب الحوائج گرفتیم
***
صلاة دل بنده، پابوس باشد
به صحن امامی که در طوس باشد
همان کس که گرمای عشقش به سینه
همیشه عیان است و محسوس باشد
جهان از قدومش پر از نور گشته
جهان بی وجودش چو کابوس باشد
در این روزگاری که تاریک و سرد است
حریمش چنان نور فانوس باشد
هر آنجا که باشد به یاد امام است
دلی که به میخانه مأنوس باشد
به بالین سلمانی اش، لحظه ی مرگ
خودش رفت و نگذاشت مأیوس باشد
به قول و قرارش عمل می کند او
مرا وقت مرگم بغل می کند او
***
الهی که حبش به قلبم بماند
به من طعم دیدار خود را چشاند
دلم چون کبوتر به صحنش نشسته
الهی دلم را ز صحنش نراند
نشد قسمتم کربلا چند سال است
ولی او بخواهد اگر، می تواند
نمی دانم اصلا که امسال آقا
به ماه محرم مرا می رساند؟
الهی بخواند خودش روضه ها را
مرا مثل ابن شبیبش بداند
الهی به آهی به غم های شاهی
دلم را دوباره به مقتل کشاند
بخواند از ارباب و آتش بگیرم
برای لب خشک جدش بمیرم
محمد جواد شیرازی
