ازین اتاق نرو یار زینب من باش

ازین اتاق نرو، یار زینب من باش
قمر، میان شب تار زینب من باش

بیا جلو پسر نازنینم ای عباس
بیا قرار دل زار زینب من باش

میان این همه محرم، دلش به تو قرص است
فقط کفیل و علمدار زینب من باش

بیا و قول بده هر چه هم که پیش آمد
تمام عمر، هوادار زینب من باش

بمان کنار حسینم، فدای راهش شو
امیر لشگرِ سردار زینب من باش

رشید اُم بنین، در شریعه چون رفتی
به یاد تشنگی یار زینب من باش

قسم به این تب زهری که آتشم زده است
به دور قافله، تبدار زینب من باش

پس از تو وای به حالش میان کوفه و شام
در آن مسیر، عزادار زینب من باش

اگر به نیزه سرت شد بلند، در آن حال
بیا و سایه به بازار زینب من باش

محمد جواد شیرازی

الله اکبر این نماز آخرین است

خوانده شده توسط حاج آقا منصور ارضی، شب ۱۹ ماه رمضان ۱۴۰۲

الله اکبر، این نماز آخرین است
پشت سر من، ابن ملجم در کمین است

کوفه، صدایم را نکن هرگز فراموش
سوز نوایم را نکن هرگز فراموش

با مردم بی چشم و رو حرفی ندارم
محراب مسجد، بهر رفتن بی قرارم

شمشیر، کاری کرد کامل شد جنایت
شد منهدم بر خلق، ارکان هدایت

فُزتُ وَ رَبِّ الکَعبه... شد فرقم شکسته
انگار زهرا آمده پیشم نشسته

یادم نرفته فاطمه بر من سپر شد
در پشت در ماند و وجودش شعله ور شد

ایثار زهرا داد از فتنه نجاتم
در مسجد یثرب نشد مو از سرم کم

بی فاطمه اوضاع حیدر شد دگرگون
در مسجد کوفه سرم شد غرق در خون

سی سال با یاد در و دیوار مُردم
در بین کوچه از مغیره طعنه خوردم

هر بار از در رد شدم، افتادم از پا
از پیش بستر رد شدم، افتادم از پا

اطرافیان، خاک عبایم را تکاندند
تا خانه با زحمت مرا آخر رساندند

گفتم که دستم را کسی اینجا نگیرد
در پیش زینب بازوانم را نگیرد

زینب که تاب غصه را آخر ندارد...
ای وای اگر بیند حسینم سر ندارد

زینب کجا و دیدن ساعات آخر؟!
زینب کجا و دیدن ذبح برادر؟!

ای وای اگر باشد ببیند ماجرا را
رأس جدای بر فراز نیزه ها را

محمد جواد شیرازی

رشته ی توحید عینا تار موی حیدر است

رشته ی توحید عینا تار موی حیدر است
قبله ی عشاق بی شک رو به سوی حیدر است
جنت الاعلی برای عبد کوی حیدر است
هم نشینی با گدا از خلق و خوی حیدر است

من غلام حیدرم، یعنی که شاه عالمم
هک شده یامرتضی روی عقیق خاتمم

فخر او را بس، شده زهرای اطهر همسرش
بانویی که مصطفی خوانده است او را مادرش
مریم و هاجر کنیزانند در دور و برش
اولیا الله محتاج اند بر خاک درش

هیچ کس شایسته ی زهرا نبود اِلا علی
نقش بسته بر نگین فاطمه هو یا علی

بانویش رفت و برایش زندگی غمبار شد
قاتلش شمشیر نه، بلکه نوک مسمار شد
هر زمانی روبه رو با آن در و دیوار شد
روضه ی مکشوفه ای در ذهن او تکرار شد

لحظه ی جان دادنش با قد خم زهرا رسید
من نفهمیدم چرا از بازویش خون میچکید!؟

اشهد اَنَ موذن گفت اذان بغضش شکست
تا علیاً روی لب آمد زبان بغضش شکست
هر یتیمی از غم او بی گمان بغضش شکست
ساقی کوثر ولی در آن زمان بغضش شکست

یاد ساعاتی که زینب زار و مضطر می شود
از روی تل خیره بر ذبح برادر می شود

می رود شمر لعین با خنجرش در قتلگاه
می بُرد راس حسین ابن علی را بی گناه
می زند طفل یتیمی را که گشته بی پناه
می بَرد ناموس حیدر را اسیری بی سپاه

حرمله با اسب دور خیمه جولان می دهد
دختر مسلم به زیر دست و پا جان می دهد

محمد مهدی شیرازی

دگر ز مسجد کوفه نوا نمی آید

دانلود صوت شعر با نوای حاج آقا منصور ارضی، شب ۲۲ ماه رمضان ۱۴۰۱

دگر ز مسجد کوفه نوا نمی آید
نوای ناله ی شیرخدا نمی آید

برای عزت و ترویج راه بسم الله
صدای نقطه ی پایین با نمی آید

چه کرده زهر که رنگ علی چنین شده است؟!
چه کرده که نفسِ رفته، جا نمی آید؟!

هر آن چه شیر، به او می دهد طبیب اصلا
به هوش، حیدر آل عبا نمی آید؟!

چه کرده است مگر تیغ، خون فرق علی...
چگونه بند به طب و دوا نمی آید؟!

هر آن چه زینب کبری پدر پدر گوید
دگر ز جانب بابا صدا نمی آید

آهای طفل یتیم نجف، گرسنه بخواب
ازین به بعد دگر مرتضی نمی آید

ازین به بعد اگر پیرمرد نابینا
غریب و خسته بگوید بیا، نمی آید

دگر میان هوای گرفته ی این شهر
شمیم هم نفس مصطفی نمی آید

چه خوب پیر لعینی به سوی جسم امام
برای ضربه زدن با عصا نمی آید

هزار شکر کفن هست بین کوفه هنوز
تن امام روی بوریا نمی آید

پس از پدر به تسلی و تعزیت، احدی...
به تازیانه سوی بچه ها نمی آید

اسیر چیست؟! عزادار بعد دفن پدر
به احترام دوباره به خانه می آید

محمد جواد شیرازی

خونین شده محراب ز خون سر حیدر

به سبک "میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست"

 

خونین شده محراب ز خون سر حیدر
بر سینه زند دختر او با دل مضطر
در پیش حسن، باده ی مستان ز سبو ریخت
ارکان هدایت به سر خلق فرو ریخت

غرق خون شده روی مهتاب
واژگون شده بین محراب

تا خانه، به دوشِ حسنش بین تب آمد
با دیدن او جان عقیله به لب آمد
شمشیر، چگونه سر کرار گشوده است
چون فاطمه رخسار علی زرد و کبود است

انگشتر حق، بی نگین شد
قنبرش نبود این چنین شد

زهرا به گمانم که شده موعد دیدار
راحت شدم آخر ز غم و غربت بسیار
خیبرشکنت را دمِ شمشیر کجا کشت؟!
بازوی کبودت وسط کوچه مرا کشت

شد صبح سپید فاطمه جان
حیدرت رسید فاطمه جان

محمد جواد شیرازی

ایوان نجف! باز دلم کرده هوایت

دانلود صوت شعر با نوای حاج آقا منصور ارضی

(به سبک میخانه دگر جای من بی سرو پا نیست)

 

ایوان نجف! باز دلم کرده هوایت

رحمت به خلیلی که چنین کرده بنایت

 

ای کاش کنم روبروی صحن تو سر خم

مستانه به دور سر آقام بچرخم

 

ای کعبه ی من، روی حیدر

بهتر از وطن، کوی حیدر

 

****

با بوی گنه آب و گلم ریخته برهم

آقا نظری کن که دلم ریخته برهم

 

دور از نجفت غرق بلا شد، شب و روزم

تا کی من از این داغ نفسگیر بسوزم

 

بر من خراب کن نگاهی

یا ابوتراب کن نگاهی

 

****

گیرم که دلم عصمت دیدار ندارد

اصلا تو بگو باغ مگر خار ندارد؟!

 

باشد دل من لایق بر طور نجف نیست

گر قسمت من باده ی انگور نجف نیست

 

جان من بگیر، من تمامم

ساقی غدیر، تشنه کامم

 

****

من تشنه لب چشمه ی جوشان غدیرم

جز باده کوثر ز کسی باده نگیرم

 

هم جان منی، هم نفس و معنی دینم

با هرکه تو را دوست ندارد ننشینم

 

ای قبله و میزان، لک لبیک

ای باطن قرآن، لک لبیک

 

****

دلگرم توام گرچه شدم از همه دلسرد

عمری است که بابای منی، بی برو برگرد

 

با لطف خودت نوکر این درگهم آقا

بر چادر زهرا قسمت می دهم آقا

 

ای حی و مجیر یاعلی جان

دست من بگیر یاعلی جان

 

****

 

ای چشمه ی جوشان نوه ات تشنه فدا شد
رأس علی آن کودک بی شیر جدا شد

از خون علی صورت ارباب خضاب است
بعد ازین فقط حسرت و غم کار رباب است

دلبرم بخواب، لایی لایی
اصغرم بخواب، لایی لایی

محمد جواد شیرازی

به کوی رحمتِ حیدر مقیم یعنی ما

به کوی رحمتِ حیدر مقیم یعنی ما

گدای شاه نجف از قدیم یعنی ما

 

فقیر محض شدن اوج لذت دل ماست

کریم... اوست، فقیر کریم یعنی ما

 

تمام خاک نجف نعمت است سرتاسر

همیشه سائلِ دارُالنّعیم یعنی ما

 

نوای یاعلی و یا عظیم یعنی او

دخیلِ یا علی و یا عظیم یعنی ما

 

دل شکسته ی ما تا که ظرف مِهر علی است

خطاب آیه ی "قلبٍ سَلیم" یعنی ما (۱)

 

علی است شاه عظیمی که مانده در بستر

سیاه پوشِ به پشت حریم یعنی ما

 

از آن زمان که شکستند فرقِ حیدر را

دل شکسته و قلب دو نیم یعنی ما

 

ازین به بعد نجویید خنده ی ما را

شبیه کودک کوفه یتیم یعنی ما

 

۱. یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ (۸۸ و ۸۹ شعراء)

چه درهم کرده قاتل مصحف قرآن زینب را

دانلود صوت شعر با نوای حاج آقا منصور ارضی

چه درهم کرده قاتل مصحف قرآن زینب را

به خانه برده اند از سوی مسجد جان زینب را

 

همه با چشم گریان می روند از خانه ی مولا

چه می فهمد کسی حال دل ویران زینب را

 

تمام دختران بابایی اند و خوب می فهمند

چگونه این غم عظمی شکست ارکان زینب را

 

دل بی رحمِ شهر کوفه بنگر خوب، شاهد باش

که این داغ و بلا هم کم نکرد ایمان زینب را

 

اگر خواهی ببینی روح زهرایی زینب را

ببین پای ولی، قربانیِ طفلان زینب را

 

الهی بگذرد این غصه و یک لحظه هم دیگر

نبیند شهر کوفه دیده ی گریان زینب را

 

الهی این برادرها همیشه محضرش باشند

کسی خاکی نبیند لحظه ای دامان زینب را

 

الهی تا نبیند آسمان کربلا بر نی

سرِ از تن جدای دلبر عطشان زینب را

محمد جواد شیرازی

گفتند فرق فاتح خیبر شکسته شد

گفتند فرق فاتح خیبر شکسته شد

فرقش نه…رکن دین پیمبر شکسته شد

حالا که نیست فاطمه اش، سر شکسته شد

تا زنده بود کِی سر حیدر شکسته شد؟

 

در کوچه فاطمه سپر مرتضاش شد

حالا که نیست اوج غریبیش فاش شد

 

حیدر اگر به بستر خود گریه می کند

در لحظه های آخر خود گریه می کند

تنها برای همسر خود گریه می کند

بر آیه های کوثر خود گریه می کند

 

سی سال قلبش از غم زهرا کباب شد

سی سال با نگاه مغیره عذاب شد

 

فرقش شکست، خانه ولی در خطر نبود

زن پشت درب خانه و آن سو شرر نبود

شکر خدا که دشمن او پشت در نبود

این بار از مغیره و قنفذ خبر نبود

 

شمشیر گرچه تا وسط گونه اش برید

در روز دفن فاطمه آقا قدش خمید

 

عمر علی سرآمده و آخرین شب است

مولا میان بستر خود غرق در تب است

حالا که قلبش از غم و غصه لبالب است

دلواپس حسین و پریشان زینب است

 

عباس تو بمان که نصیحت کند تو را

درباره ی حسین وصیت کند تو را

 

این کینه ها دو مرتبه تکرار می شود

در کربلا حسین گرفتار می شود

در قتلگه که معرکه دشوار می شود

روباه هم شبیه سگِ هار می شود

 

از هر طرف به پیکر او حمله می کنند

در پیش چشم مادر او حمله می کنند

 

تا سعی می کند که به زانوش پا شود

سنگی دوباره سمت جبینش رها شود

با نیزه جسم بی رمقش جا به جا شود

از پشت عاقبت سرش از تن جدا شود

 

عصر دهم به زخم دل ما نمک زنند

طفلان و دختران حرم را کتک زنند

 

علی سپهری