مِن أینَ لِیَ الخیر به غیر از حرمت
مِن أینَ لِیَ النَّجاة جز کهف غمت
آن گونه که شیرینی عمرم شده ای
باید بشمارم همه دم مغتنمت
در سینه ی من که زنده از ماتم توست
مانند غمت، نیست غمی با عظمت
ای سوره ی فجر، علت بسط جهان
زنده شده عالم از دمِ صبح دمت
آن عشق مقدسی که در بزم شهود
لطف علوی زده برایم رقمت
دیدی که کسی مرا خریدار نبود
گفتی که بیا روضه، خودم می خرمت
برکت بده با یک نظرت بر قدمم
تا اینکه شوم نوکر ثابت قدمت
با گریه، تمنای شهادت دارم
انداخته بر طمع، مرا هم کرمت
وا شد گره های کور از زندگی ام
دادم به رقیه هر زمانی قسمت
تا میر و علمدار غمت عباس است
بالاست همیشه تا قیامت علمت
یک عمر ازین روضه بهم ریخته ام
در قتلگهت ریخته قاتل بهمت
آن گونه تنت پخش به صحرا شده که
مانده چه کند عقیله با جسم کمت
اصلا به چه رویی جلوی مادر تو
بردند لباس از بدن محترمت
محمد جواد شیرازی
