همیشه نازل از عطای وافر حسین شد

همیشه ‌نازل از عطای وافر حسین شد
هرآنچه خیر شد عطا به خاطر حسین شد

به سجده روی تربتش حجاب ها کنار رفت
غنی شد از بقیه هر که شاکر حسین شد

هزار سال، زهدِ زاهد از اساس باطل است
اگر به قدرِ لحظه ای مغایر حسین شد

بلند منزلت شود به یک نگاه فاطمه
هر آن که خم به حرمت شعائر حسین شد

برای ذات حق، حسین آنقدر عزیز بود
خدا خودش به هر وسیله ذاکر حسین شد

حرام شد میان شعله های نار سوختن
برای هر که در حرم، مجاور حسین شد

نداشت یار و ناصری، به نیزه تکیه داده بود
به گریه طفل شیرخواره، ناصر حسین شد

تنش به زیر دست و پا، سرش به روی نیزه ها
رسید فاطمه به گریه ناظر حسین شد

غبار و خاک بادیه، به حرمت ابوتراب
نشست بر تمام جسم و ساتر حسین شد

محمد جواد شیرازی