با چشم تر بر روی سر قرآن گرفتیم

با چشم تر بر روی سر قرآن گرفتیم

ذکر بِکَ یا رب و یا رحمن گرفتیم

 

با ذکر آن سرچشمه ی رحمت، محمد

در راه دریای خدا جریان گرفتیم

 

جانی نمانده بود بین سینه هامان

گفتیم فورا بِعَلیٍ، جان گرفتیم

 

بِفاطِمَه گفتیم، مادر سر رسید و

از دست هایش رزق آب و نان گرفتیم

 

ذکر لب ما سینه زن ها بِالحَسَن شد

خیر دو دنیا را از آقامان گرفتیم

 

گفتیم یاد رأسِ بر نی، بالحُسَینِ

آتش گرفتیم و سپس باران گرفتیم

 

از خیر ذکر بِعَلیِ بنِ الحُسَینِ

از خوان زین العابدین ایمان گرفتیم

 

وقتی به ذکر حضرت باقر رسیدیم

فهم معارف را ز رب آسان گرفتیم

 

بردیم نام حضرت شیخ الائمه

قول نجات از آتش سوزان گرفتیم

 

بر روی لب آمد دم موسی بن جعفر

از برکت این دم، سر و سامان گرفتیم

 

تا نوبت ذکر علی موسی الرضا شد

رفتیم با هم دامن سلطان گرفتیم

 

آمد میان، نام جواد و از سخایش

خیر کثیر و برکت و احسان گرفتیم

 

با بردن نام علیِ بنِ محمد

قول وصالِ جنت و رضوان گرفتیم

 

گفتیم ذکر بِالحَسَن را، روزی خود

از سامرا با دیده ی گریان گرفتیم

 

یعقوب وار از هجر یوسف گریه کردیم

بِالحُجةِ... بوی غم کنعان گرفتیم

 

قرآن بالاسر گواه این بیان است

قُرب خدا را از خداوندان گرفتیم

 

قرآن به سر، سر شد... الهی بِالرقیه

از غربتش بر آستین دندان گرفتیم

 

از شام قدرش که سر بابا بغل کرد

ویرانه غوغا شد، دل ویران گرفتیم

 

آن قدر ناله زد " أبَ..." کنج خرابه

ما نوکرانش درد بی پایان گرفتیم

محمد جواد شیرازی